Είπε ότι είχε πληγωθεί από τον σύζυγό της. Δεν ανταποκρινόταν και πολύ σεξουαλικά σε αυτόν, ακόμη και αν αυτός προσπαθούσε σκληρά με πολλούς τρόπους, και η σχέση είχε πολλές καλές απόψεις.
Την ρώτησα πως ειδικά την είχε πληγώσει, αλλά το βρήκε δύσκολο να το σημειώσει ακριβώς. Είπε ότι ένιωθε κοντά του, οπότε εκεί ήταν που βίωνε το πλήγωμα.
Αλλά φαινόταν ότι αυτός δεν είχε κάνει κάτι σχετικά επιβλαβές. Οπότε τα βέλη έδειχναν κάπου αλλού.
Μετά ανέφερε ότι δεν είχε ποτέ πράγματι αυτό το αίσθημα στο σώμα της.
Έφερα τον εαυτό μου μέσα, και της είπα την δική μου εμπειρία της διάστασης, και το ότι το έβρισκα δύσκολο να συνβιβάζομαι πλήρως με το σώμα μου.
Είπε ότι υποπτευόταν ότι γι' αυτήν προερχόταν από το ότι ήταν μάρτυρας του ξυλοδαρμού του αδερφού της από τους γονείς της στις ηλικίες από 8 έως 16. Μετά από αυτό τον είχαν κλέψει λαθρέμποροι, και ήταν 5 χρόνια ρπιν που μπόρεσε και έγραψε ένα γράμμα, και διασώθηκε από εκεί. Ωστόσο, μετά από αυτό, πλαντόταν στους δρόμους με άλλους ζητιάνους, έκλεβε, ήταν στην φυλακή αρκετές φορές και έκλεβε ακόμη και από αυτή όταν προσπαθούσε να τον βοηθήσει.
15 χρόνια πριν ο πατέρας της πέθανε, και ανέφερε ότι από τότε ο αδερφός της ήταν καλά, ευτυχισμένος και είχε μια καλή ζωή.
Παρόλ' αυτά, ακόμη νιώθει πολύ πόνο που δεν μπόρεσε να κάνει κάτι για τους ξυλοδαρμούς.
Επεσήμανα ότι ποτέ δεν είχε καμία υποστήριξη εκείνο το δι'αστημα - κανέναν να μιλήσει, κανέναν να την παρηγορήσει.
Πρότεινα, δεδομένου ότι ο πόνος ήταν ακόμη εκεί παρών γι' αυτήν, κάθομαι δίπλα της, και βάζω το χέρι μου γύρω της, ώστε να μπορέσει να νιώσει την υποστήριξη που δεν είχε ποτέ. Για να έχει το αίσθημα, σαν να ήμουν εκεί, εκείνη την στιγμή μαζί της.
Καθώς το έκανα αυτό, άρχισε να κλαίει με αναφιλητά με πολύ βαθύ πόνο, αναπνέοντας με δυσκολία. Την κράτησα, και ανέπνευσα, μένοντας στο παρόν, ακούγοντας τον φριχτό πόνο της με τα κλάματά της.
Μετά από αρκετό χρόνο το κλάμα της υποχώρησε, και έμεινε ακίνητη και ήσυχη. Είπα λέξεις επίγνωσης.
Μετά, σηκώθηκε και με κοίταξε. Είπε "τώρα θέλω να σου δώσω κάτι". Μπορούσα να νιώσω την αλλαγή πάνω της και την ενέργειά μου. Είπα, μπορώ να το νιώσω αυτό, νιώθω ζεστός. Ανέφερε ότι αυτή ένιωθε πιο πολύ ζεστή, σε όλο της το σώμα.
Την ρώτησα τι ήθελε να μου δώσει, αλλά αγωνίστηκε για κάποιο χρόνονα βρει τις λέξεις.
Μετά είπε "θα ήθελα να φιλήσω τα μάτια σας με τα μάτια μου". Μπορούσα να νιώσω την ειλικρίνειά της και την ροή της ενέργειας μεταξύ μας. Είπα, τώρα είσαι στο σώμα σου, και έτοιμη για σχέση. Κούνησε το κεφάλι της.
Δεν σήκωσα την πρώτη εικόνα που ύψωσε (παγωμένα αισθήματα), ούτε την δεύτερη (έλλειψη αισθημάτων γενικά στο σώμα). Απάντησα διαλογικά και περίμενα μέχρι κάτι άλλο να αναδυθεί, που ήταν η μη τελειωμένη δουλειά της από το οικογενειακό πεδίο.
Γίνοντας μάρτυρας τέτοιου τραύματος της άφησε ένα βαθύ σημάδι, και παρόλο που ο αδερφός της τελικά ανεέκαμψε στη ζωή του, αυτή εξακολουθούσε να κρατάει τον πόνο και την ενοχή. Δεν μπορούσε να προχωρήσει μέχρι να δει τον εαυτό της στην θέση του πόνου, και να υποστηριχτεί πλήρως εκεί.
Δεδομένου ότι η εμπειρία ξεκίνησε μια βαθιά θεραπευτική εμπειρία, που της επέτρεπε αυθόρμητα να αφήσει τον πόνο και την ενοχή, να μπουν στο σώμα της, και να είναι διαθέσιμα για τα σεξουαλικά αισθήματά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου