Πριν μπω σε λεπτομέρειες είπα - η εμπειρία μου όταν σε κοιτάζω είναι σαν τα μάτια σου να με τρυπάνε. Αυτό έχει κάποια δυνατή επίδραση πάνω μου. Αυτό που έχω κοινό με τον πρώην σύζυγό σου είναι ότι είμαι άντρας, και φαντάζομαι ότι κάποια από αυτή την ενέργεια που νιώθεις προς αυτόν μπορεί να είναι παρούσα εδώ με μένα.
Την ρώτησα ποιο ήταν το θέμα της, και είπε, θυμός.
Την ρώτησα με τι ήταν θυμωμένη. Άρχισε να μου λέει μια μεγάλη ιστορία για τις καταστάσεις...μετά από λίγο χρόνο ρώτησα ξανά: ωραία, οπότε με τι ακριβώς είσαι θυμωμένη. Πάλι άρχισε να μου δίνει περισσότερο από την μεγάλη ιστορία.
Έπρεπε να την ρωτήσω αρκετές φορές μέχρι να μπορέσει να δηλώσει ξεκάθαρα, άμεσα και ευκρινώς ότι ήταν θυμωμένη επειδή ένιωθε προδομένη από τον πρώην συζυγό της, αφού είχε σταματήσει να την υποστηρίζει οικονομικά ώστε να βάλει χρήματα στην επιχείρηση που είχε. Ήταν επίσης θυμωμένη επειδή της είπε ψέματα γι' αυτό, σ' αυτήν, στους γονείς της (οι οποίοι έμεναν μαζί της).
Είπα, ναι, φαίνεσαι θυμωμένη, μπορώ να το δω στα μάτια σου. Τι αισθάνεσαι τώρα?
Άρχισε να μου λέει κάποια πράγματα που ήταν περισσότερο για τις εκτιμήσεις της, κρίση και απόψεις, παρά για τα αισθήματά της.
Είπε, "χαλιναγωγώ τα αισθήματά μου".
Έτσι την κάλεσα να φανταστεί ότι εγώ ήμουν ο πρώην σύζυγός της, και "να λάβει μια μπουκιά από μένα". Άρχισε να εξηγεί πως ένιωθε και ότι κατηγορούσε τον εαυτό της για την κατάσταση.
Έτσι την επικέντρωσα πάλι, και της ζήτησα να μου πει κάτι άμεσα, ξεκινώντας με τις λέξεις "Είμαι θυμωμένη...".
Τελικά, άρχισε να εκφράζει τον εαυτό της, άμεσα, δηλώνοντας τα πράγματα για τα οποία ήταν θυμωμένη.
Αναγνώρισα τα σθναισθήματά της, αναγνώρισα πως μπορούσα να δω και να ακούσω τον θυμό της...και μετά πως μπορούσα να δω αυτό να αλλάζει σε δάκρυα - και έτσι μπορούσα να δω τον πόνο της.
Συνέχισα να ενθαρρύνω αυτή την άμεση έκφραση, και συνέχιζε να εναλλάσσει μεταξύ θυμού και δακρύων. Σαν ένιωθε ότι ακουγόταν, ήταν πιο πολύ σίγουρη για το να εκφράζεται άμεσα. Υπήρχε πολύ σιωπή επίσης, γεμάτη από τα συναισθήματά της, και τις απλές αναγνωρίσεις μου.
Στο τέλος, ένιωθε πιο ανάλαφρη, και είχε ελευθερώσει ένα μεγάλο μέρος του πόνου και του θυμού τα οποία κουβαλούσε από το διαζύγιο.
Για να είναι αυτή η διαδικασία επιτυχημένη, έπρεπε να είμαι επίμονος, να επικεντρώσω στην επίγνωσή της, να την φέρω μέσα στην εμπειρία της συμμετέχοντας στο πείραμα μαζί της, και κόβοντας από την εξιστόρηση της ιστορίας, που ήταν μέρος του τρόπου της για να αποφεύγει να νιώθει πολύ βαθιά. Της παρείχα ένα σχετικό δοχείο για τον θυμό, και την υποστήριξα και την ενθάρρυνα να εκφράσει τον εαυτό της...πήρε λίγο χρόνο πριν νιώσει ασφαλής να το κάνει. Εγώ πάλι δεν συμφώνησα με την αποφυγή της, ζητώντας της αντ' αυτού να κάνει δική της πραγματικά την εμπειρία.
Σε απάντηση, της έδωσα αναγνώριση, που ήταν το πράγμα που λαχταρούσε - να την δουν και να την ακούσουν σε εκείνο το μέρος. Δεν ήμουν ο πρώην σύζυγός της, αλλά η ενέργεια ήταν τόσο δυνατή μεταξύ μας για αυτήν για να νιώθει ικανοποιημένη εκφρλαζοντας τον εαυτό της σε μένα σαν αντιπρόσωπος. Η σύνδεσή μου στην αρχή του γεγονότος ότι ήμουν επίσης ένας άντρας ήταν αρκετή για να καλέσει την δύναμη των συναισθημάτων της, και η δεκτικότητά μου ήταν πραγματικά αρκετή γι' αυτήν για να αισθανθεί ότι αυτό δεν ήταν απλά "ηθοποιία".
Αυτό που είναι σημειωτέο είναι ότι δεν φώναξε, ούρλιαξε, χτύπησε τα μαξιλάρια ή ακόμη ανέβασε τον τόνο της φωνής της. Ο θυμός μετακινείται στην σχέση και μέσω της κατοχής, όχι απαραίτητα μέσω δραματικών θεραπευτικών τεχνικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου