Case #50 - Μιλώντας στα μαξιλάρια: για υποστήριξη

Ο Μαρκ έθεσε ένα σωρό ζητήματα, αλλά κανένα δεν έμοιαζε να έχει πολύ έλξη. Η εργασιακή του κατάσταση ήταν σε αλλαγή - πριν δούλευε με τον πατέρα του, αλλά έφυγε από εκεί. Είχε πολλές εργασιακές δραστηριότητες, αλλά καμία που να του δίνει αρκετά λεφτά. Ήταν παμτρεμένος για 3 χρόνια, και ήταν έτοιμος για ένα μωρό. Έκανα διάφορα σχόλια και παρατηρήσεις - ο ήχος της φωνής του για παράδειγμα.
Τίποτα δεν έμοιαζε να κατανοείται ως "θέμα". Έτσι τον ρώτησα για τον γάμο του. Ανέφερε ότι ήταν καλός, και ότι ήταν ευτυχισμένος.
Ενώ αυτό ήταν γενικά ένα καλό σημάδι, με ενδιέφερε από τι ήταν φτιαγμένο αυτό - με λεπτομέρειες. Στο Γκέσταλτ ενδιαφερόμαστε πάντα να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις, και να πηγαίνουμε σε ειδικεύσεις, αφού αυτός είναι ο τρόπος να πετύχουμε επαφή.
Το βρήκε δύσκολο να απαντήσει. Τον ρώτησα για τα αισθήματά του, και πάλι, το βρήκε δύσκολο να γίνει συγκεκριμένος.
Έτσι αποφάσισα ότι η έλλειψη μιας ξεκάθαρης φιγούρας ήταν σχετισμένη με την δυσκολία του να δείξει τα αισθήματά του.
Έτσι πρότεινα ένα πείραμα - να πάει τριγύρω και να κοιτάξει τους ανθρώπους στη συνεδρία, έναν-έναν, και να παρατηρήσει πως ένιωθε κοιτάζοντας καθένα τους.
Άρχισε να μου λέει για την εμπειρία του, με σχεδόν ξεκάθαρους όρους. Έτσι ήταν φανερό ότι είχε την ικανότητα να αναγνωρίσει την εμπειρία του στη σχέση, αλλά πιθανόν να χρειαζόταν ενθάρρυνση και ένα υποστηρικτικό περιβάλλον - κάτι που επιβεβαίωσε.
Έτσι μετά του έδωσα μια συγκεκριμένη φόρμα να μιλήσει: "Όταν σε κοιτώ, νιώθω...".
Αυτό ακούγεται πολύ απλό, αλλά είναι σημαντικό να ξεκινήσεις σε ένα μέρος που είναι εφικτό, δεδομένου την αναφερόμενη δυσκολία του να αναγνωρίσει τα αισθήματά του, αυτό έμοιαζε ένα καλό μέρος για να ξεκινήσουμε. Αυτό που έκανα ήταν να κάνω ένα βήμα προς αυτόν περιγράφοντας την εμπειρία του των άλλων, δίνοντάς τους αυτό κατευθείαν. Πάντα κινούμαστε σε μια συσχετισμένη κατεύθυνση στου Γκέσταλτ.
Έτσι το έκανε αυτό με αρκετούς ανθρώπους, κάθε φορά, αρθρώνοντας σχεδόν ξεκάθαρα.
Πάλι, αυτό έδειχνε ότι χρειαζόταν ένα υποστηρισκτικό περιβάλλον για να το κάνει αυτό.
Έτσι μετά, πήρα ένα μαξιλάρι, σαν να ήταν η γυναίκα του, και τον κάλεσα να της μιλήσει, σε μια φόρμα: "όταν βλέπω ... σε σένα, νιώθω ...".
Το έκανε αυτό για μερικό χρόνο, αρθρώνοντας ξεκάθαρα. Το γνώριζα αυτό, τον ενθάρρυνα, και παρατήρησα ότι σίγουρα είχε την ικανότητα να προσδιορίσει τα αισθήματά του και να τα επικοινωνήσει.
Σκέφτηκα ότι μάλλον χρειαζόταν μια καλή εξάσκηση, σε μια μη-απειλητική ρύθμιση. Αυτός συμφώνησε.
Σημείωσα ότι η υποστήριξη φαινόταν να είναι ένα κλειδί του θέματος εδώ, και τον κάλεσα πάλι "να μιλήσει στα μαξιλάρια" - πρώτα με την γυναίκα του, μετά με τον πατέρα του - λέγοντάς τους, "όταν κάνεις ..., νιώθω ..., και θα ήθελα ... υποστήριξη από εσένα".
Αυτό ήταν πολύ πολύτιμο γι' αυτόν, διευκρινίζοντας πολλές λεπτομέρειες περιεχομένου, και ανέφερε ότι ένιωθε πολύ πάγιος στο τέλος.
Αυτό ήταν ένα καλό παράδειγμα ενός πολύ προσανατολισμένου ως προς τη συμπεριφορά πειράματος, που ενσωμάτωνε αισθήματα, επαφή, αυθεντικότητα και υποστήριξη. Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία με τα οποία δουλεύουμε στου Γκέσταλτ, και μια συνεδρία σαν αυτή μπορεί να είναι πολύ πολύτιμη σαν κάτι που τουλάχιστον έμοιαζε με προπονητική διαδικασία.
Όπου είναι κατάλληλο, αυτή η άποψη μπορεί επίσης να ταιριάξει στην προσέγγιση Γκέσταλτ. Το κύριο πράγμα δεν είναι η φόρμουλα, και εφαρμόζεται για ένα συγκεκριμένο άτομο, με όποιου είδους διαδικασία χρειάζονται, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.