Ρώτησα για το ταξίδι.
Και οι δυο έχουν μια επιχείρηση μαζί, αλλά διαφωνούν για την προσέγγιση. Με τον χρόνο είχε αρχίσει να γίνεται βίαιος προς αυτή. Αυτό συνεχίστηκε για μια περίοδο χρόνων.
Μετά αυτός απαίτησε διαζύγιο από αυτή, και στη συνέχεια έψαξε για μια σχέση με μία από τις υπαλλήλους που δούλευαν στην επιχείρηση.
Μετά την απόρριψη από την γυναίκα, ζήτησε από την Μαρί να τον ξαναπαντρευτεί, στο οποίο αυτή συμφώνησε.
Έπειτα συνέχισε να την χτυπάει.
Τελικά, έπειτα από πολλά χρόνια, έβαλε ένα όριο στη βία και τον χώρισε.
Μερικά χρόνια μετά, άρχισαν να ζουν πάλι μαζί, αυτή την φορά χωρίς βία, και αναφέρει την σχέση της τώρα ως "ικανοποιητική" και δεν είναι δυστυχισμένη με αυτή.
Παρόλ' αυτά το να αναφέρει όλα αυτά, φυσικά ένιωθε πολύ πόνο που εμφανίστηκαν.
Την ρώτησα πως επέζησε, θυμήθηκε τι έπρεπε η μάνα της και η γιαγιά της να ζήσουν (όχι βία).
Την ρώτησα τι ένιωσε. Η απάντησή της "σαν 10,000 βέλη να είναι στην καρδιά μου".
Παραδέχθηκα ότι κρατούσε τον πόνο μέσα της, παρά να τον επιβάλλει σε άλλους, αλλά εξέφρασα την ανησυχία μου για την επίδραση πάνω της.
Ρώτησα πως ήταν, να μου μιλάει, σαν άντρας - είπε ότι ένιωθε ασφαλής.
Της είπα ότι ένας άντρας βάζει αυτά τα βέλη εκεί μέσα, και σαν άντρας, ήθελα να μπορώ να τα αφαιρέσω.
Πρότεινα να φτάσω πολύ αργά με την πλήρη συμφωνία της σε κάθε βήμα, και να βγάλω ένα βέλος έξω.
Το έκανα, αφήνοντας το "βέλος" στο έδαφος, και παραδέχθηκα πως ήταν πληγωμένη πολύ άσχημα.
Έλεγξα πως ένιωσε: ανέφερε επώδυνα αισθήματα, αλλά ένιωθε επίσης βαθιά συγκινημένη και λίγο ανακουφισμένη.
Έτσι επανέλαβα αυτή την διαδικασία δυο φορές ακόμη, κάθε φορά γνωρίζοντας μια διαφορετική άποψη της εμπειρίας της.
Ένιωσε κάποια απελευθέρωση, αλλά επίσης κάποιο μούδιασμα στα χέρια της. Αυτό ήταν μια ένδειξη ότι είχε κάνει αρκετά.
Τελικά, πρότεινα μια τελετουργλια να γίνει με τα τρία βέλη, και μια σειρά από προτεινόμενες επιλογές. Διάλεξε την τελετουργία του να τα θάψει.
Έτσι της είπα μια ιστορία για ένα φανταστικό ταξίδι που πήγαμε μαζί, σε ένα δάσος, να θάψουμε τα βέλη, να δίνουμε αναγνώριση και να τα αφήσουμε στην γη.
Η εμπειρία της στο τέλος ήταν κάτι από ελαφρότητα, και του να την βλέπουν και να την ακούν πραγματικά σε εκείνο το μέρος.
Της ζήτησα να κάνει εργασία στο σπίτι, να επαναλάβει την διαδικασία που κάναμε μια φορά την ημέρα, στο μυαλό της, με 3 ακόμη βέλη, και μετά την τελετουργία του να τα θάψει.
Σε αυτή την διαδικασία πρώτα σημείωσα το πεδίο της, να καταλάβω τα συμφραζόμενα επαρκώς. Μετά χρησιμοποίησα το γεγονός του να είμαι άντρας να είναι ένα μέρος της θεραπευτικής διαδικασίας. Πήγα αργά, ελέγχοντας πως ήταν γι' αυτή σε κάθε βήμα και παρέχοντας πολλές επιλογές.
Δούλεψα με την μεταφορά που έδωσε με τα βέλη, παίρνοντάς το σοβαρά, και κάνοντας μια αρχή στην θεραπευτική διαδικασία. Ο σημαντικός παράγοντας δεν ήταν ο αριθμός των βελών που αφαιρούνταν, ή η άρση του πόνου σαν ένα είδος μόνιμου πράγματος, αλλά το γεγονός ότι κάναμε μια αρχή, αυτό έκανε την διαφορά, και ότι τώρα είχε τον τρόπο να το αντιμετωπίσει μόνη της.
Το πείραμα Γκέσταλτ σχεδιάστηκε εδώ απευθείας από υλικά και λέξεις που αυτή παρείχε, και λειτούργησε αρχικά εξαιτίας του βάθρου της σχέσης που είχε δημιουργηθεί μεταξύ μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου