Case #9 - Η λύση είναι να μην δίνεις λύση

Η Τζέιν έχει έναν έφηβο γιο. Έχει πρόβλημα στο να τον παρακινεί, και έρχεται σε σύγκρουση με το να τον πιέζει να τα πηγαίνει καλά στο σχολείο ή να του δίνει χώρο να βρει μόνος του το επίπεδό του. Αυτός σπαταλά πολύ χρόνο στο ίντερνετ.
Μου ζητάει συμβουλή, λύσεις και καθοδήγηση.
Φυσικά, είναι ένα μέρος μου που θα ήταν χαρούμενο να της δώσει οικογενειακή συμβουλή – εξάλλου μεγάλωσα 5 παιδιά. Υπάρχουν πολλές γνώμες που έχω για το τι μπορεί να είναι βοηθητικό.
Παρόλ' αυτά αρνούμαι την πρόσκλησή της και συγκεντρώνομαι εκτός από τα συναισθήματά της όπως μου λέει για την κατάσταση. Τριγυρνάει θυμούμενη μια θετική εμπειρία σε μια οικογενειακή τάξη, προσδοκώντας τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά για τον γιο της. Είναι δύσκολο να την κρατήσω στο παρόν, μαζί μου, μαζί με τα συναισθήματά της.
Μιλάω για μερικά από τα συναισθήματά μου όταν μεγάλωνα τους εφήβους μου. Αυτό δημιουργεί λίγο χώρο ώστε να ανοιχτεί και να μιλήσει για το ότι είναι ανήσυχη και σε υπερένταση. Αλλά καθώς το κάνουμε, χαμογελάει. Σχολιάζω στο τι βλέπω και τι ακούω και την ρωτάω πόσο διαφορετικό είναι γι' αυτή.
Μιλάει για το ότι προσπαθεί να φορέσει ένα χαρούμενο πρόσωπο, από το να είναι συνέχεια ανήσυχη και σκυθρωπή. Ως ένα βαθμό αυτό δουλεύει γι' αυτή.
Αλλά η έντασή της  δείχνει ότι δεν δουλεύει αρκετά.
Έτσι συνεχίζω να επικεντρώνομαι στο παρόν, στην εμπειρία της και να μιλάω για τις δικές μου δυσκολίες όταν τα παιδιά μου ήταν στην αντίστοιχη ηλικία.
Σιγά-σιγά, επιτρέπει στον εαυτό της να νιώσει περισσότερα. Της ζητάω να αναπνεύσει πιο βαθιά.