Πάντα τον έλκυαν τα "κορίτσια των πάρτι". Στο τέλος, παρόλο που δούλευε σκληρά στις σχέσεις του, έβρισκε ότι δεν μπορούσε να τις κάνει να διαρκέσουν, μέχρι την τωρινή.
Ήταν ευτυχισμένος τώρα...παρόλο που η τωρινή του σύντροφος της άρεσε να πίνει και να περνάει καλά. Ενώ το διασκέδαζε αυτό, ένιωθε ότι ήταν πολύ αυτό, και συχνά ήθελε να φύγει πριν το κάνει αυτή.
Ακόμη έβρισκε τον εαυτό του να πίνει περισσότερο απ' ότι ήθελε κάποιες φορές.
Όταν πρόκειται για πράγματα όπως το αλκοόλ, και σχέδια μιας σχέσης, είναι καλό να κοιτάς στη μεγαλύτερη εικόνα. Αυτό που αποκαλούμε το Πεδίο, στου Γκέσταλτ. Οικογενειακές συγκεντρώσεις το καάνουν αυτό συχνά, αλλά υπάρχουν πολλοί τρόποι για να παρακολουθήσεις αυτή την διάσταση. Στην προσωπική θεραπεία, υπάρχουν μερικά μέρη όπου υπάρχει ισχυρή ένδειξη να δώσεις προσοχή σε ένα μεγαλύτερο περιεχόμενο.
Έτσι τον ρώτησα για τους γονείς του και τους παππούδες του. Οι γονείς του τα πήγαιναν πολύ καλά.
Η μητέρα του πατέρα του αποδείχτηκε ότι ήταν μια πολύ περιπετειώδης γυναίκα για τον καιρό της. Ταξίδευε, και παντρεύτηκε αργά στη ζωή της. Ήταν διάσημη κοινωνικά, αλλά όχι πάντα παρούσα ως μητέρα. Έτσι η εμπειρία του για την οικογένεια προήλθε περισσότερο από τον πατέρα του, που ήταν σταθερός.
Ο Μάρτιν δεν είχε συνδέσει ποτέ αυτές τις τελείες, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι τον ελκούσαν οι γυναίκες οι ζωντανές αλλά μη σταθερές.
Η άσκηση ήταν να το προχωήσω αυτό στο παρόν. Έφερα μπροστά μια καρέκλα να αντιπροσωπεύει "το κορίτσι του πάρτι", και του ζήτησα να έρθει σε επαφή με τα αισθήματά του. Αυτά ήταν ανάκατα - προσέλκυση, αλλά και πόνος, από την ιστορία των σχέσεών του. Τον ρώτησα γι' αυτό που τον ενεργοποιούσε μέσα του όταν στεκόταν μπροστά από τέτοιου είδους γυναίκα.
Γνώριζε αρκετά πράγματα - ο ενθουσιασμός του, ο θυμός του, και ένα αίσθημα κενού. Του ζήτησα να ταυτοποιήσει σε ποιο μέρος του σώματός του τα ένιωθε όλα αυτά. Πρόσεξε μια αίσθηση συμφόρησης στο στήθος του.
Ανέφερε ότι αυτό ήταν ακριβώς αυτό που ένιωθε όταν η σύντροφός του ξεκινούσε να πίνει τόσο πολύ - ένα είδος πανικού ή φόβου. Συνήθως σε αυτό το σημείο ή θα της γκρίνιαζε, ή δεν θα έλεγε τίποτα και θα μετάνιωνε.
Έτσι του ζήτησα να μείνει με αυτό το αίσθημα, και να της πει κάτι, αφού καθόταν στην καρέκλα.
Αυτό ήταν πολύ δύσκολο γι' αυτόν να το κάνει - ένιωσε άβολα, και το είπε.
Έπειτα του ζήτησα να αλλάξει, να καθίσει στην καρέκλα, και να της μιλήσει σα να ήταν ο σύντροφός της. Σε αυτή τη θέση, ένιωσε ανυπότακτος, δεν ήθελε να του λένε τι να κάνει, και είπε "αν ενδιαφερόσουν για μένα, θα μου έδινες ελευθερία, παρά να προσπαθείς να με ελέγξεις".
Αυτό ήταν κάτι το οικείο για τον Μάρτιν - την είχε ακούσει να λέει πράγματα σαν αυτά.
Μετά του ζήτησα να έρθει να καθίσει δίπλα μου πάλι, και τον ρώτησα για το σημείο του που ήταν ανυπότακτος. Στου Γκέσταλτ ενδιαφερόμαστε για πολικότητες, και ειδικά γι' αυτές που απαρνιόμαστε, και συχνά είναι συνδεμένες με τον σύντροφό μας.
Δεν ήταν συνηθισμένος να σκέφτεται με αυτό τον τρόπο - ήταν πάντα η σύντροφός του που ήταν ανυπότακτη.
Τον ρώτησα, αν είχε απόλυτη ελευθερία, ποια θα ήταν κάποια πράγματα που θα έκανε εάν ήθελε να είναι ανυπότακτος.
Έτσι του πρότεινα να βάλει το αφεντικό του στην καρέκλα και να του πει κάτι ανυπότακτο. Κάνοντας αυτό, ένιωσε πολύ ελευθερία, και ένα βάρος του έφυγε.
Το επαναλάβαμε με διάφορα άλλα σενάρια στη ζωή του, και κάθε φορά, έβρισκε πολύ μεγάλη ανακούφιση με το να λέει κάτι ανυπότακτο - ήταν αυτό που λέμε "το καλό παιδί".
Ένιωσε πιο δυνατός.
Αυτό ήταν μόνο ένα βήμα, σε μια σειρά από συνεδρίες, αλλά δίνει έμφαση στον τρόπο που το εγώ μας - πάνω σε κάποιον άλλον - δένει την ενέργεια που θα βοηθούσε να βρούμε πιο πολύ ισορροπία και ζωντάνια - που είναι οι στόχοι του Γκέσταλτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου