Το πρώτο πράγμα που είπε η Ρόντα στη συνεδρία ήταν - "οι γονείς μου χωρισμένοι, και εγώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα το έκανα ποτέ στην οικογένεια που θα δημιουργούσα". Ήταν απόλυτα δυστυχισμένη. Ο Μπράιαν έβαλε το χέρι του στον ώμο της, αλλά αυτή το απομάκρυνε.
Του ζήτησα να μετακινηθεί απέναντί της ώστε να μπορούν να βλέπουν ο ένας τον άλλο.
Το δεύτερο πράγμα που είπε ήταν, "Τελείωσα. Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο. Αυτή η σχέση έχει τελειώσει για μένα."
Ο Μπράιαν σοκαρίστηκε. Της είπε ότι την είχε ακούσει να το λέει αυτό πολλές φορέ στο παρελθόν, και ότι αυτός δούλευε σκληρά για να κάνει αλλαγές τους προηγούμενους μήνες. Άρχισε να το εξηγεί...τον σταμάτησα. Η εξήγηση έχει φανεί ότι είναι ένας τρόπος αποφυγής του "τι είναι", από μια προοπτική του Γκέσταλτ.
Του ζήτησα να της πει απλά τι ένιωθε. Μετά από πολύ υποστήριξη, της είπε ότι ένιωθε πανικοβλημένος και εγκαταλειμμένος. Άρχισε να κλαίει.
Αυτή κάθισε εκεί για αρκετή ώρα, μη λέγοντας τίποτα. Όταν την παρότρυνα, είπε ότι ήταν κενή, ήταν πολύ συναισθηματικό, και εξερχόταν της επίγνωσής της. Στον Γκέσταλτ, δεν πιέζουμε κάποιον όταν φτάνει σε αυτό το σημείο.
Έτσι δούλεψα περισσότερο με αυτόν - εξηγώντας ότι αυτή δεν ήταν διαθέσιμη, οπότε δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσει να πιέζει, κάθισα μαζί του με τα συναισθήματά του, και να τον βοηθήσω να είναι με τον εαυτό του σε εκείνο το σημείο. Ήξερα πως ένιωθε, πόσο άσχημο ήταν γι' αυτόν εκείνο το σημείο, και πως ήταν δύσκολο που αυτή "είχε κατεβάσει τα ρολά" και δεν ήταν καθόλου διαθέσιμη γι' αυτόν αυτή την ώρα της ανάγκης και της θλίψης.
Μετά η Ρόντα τον κοίταξε, με δάκρυα στα μάτια της. Είπε - αυτό έγινε με την μητέρα σου, την πρώην σύζυγό σου, δεν ήθελα ποτέ να σου το κάνω αυτό.
Αυτός έσπασε, και τραβήχτηκε στον εαυτό του. Τον ενθάρρυνα να παραμείνει παρών εκεί, και να δει πως τώρα αυτή είχε δάκρυα, είχε γίνει διαθέσιμη, και να γνωρίσει την σύνδεση σε εκείνη την στιγμή. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο γι' αυτόν.
Της είπε ότι ένιωθε ένοχος, ένιωθε ότι είχε αποτύχει, και άρχισε να κινείται μέσα στη συζήτηση για το ότι θα ήθελε να συνεχίσει να προσπαθεί. Αλλά τον σταμάτησα, επειδή δεν υπήρχε κανένα συναισθηματικό κενό από αυτή για συζήτηση στο μέλλον.
Μετά ρώτησα αν αυτή μπορούσε να δεχτεί όσα αυτός είπε. Έμοιαζε κενή - οπότε πρότεινα να του πει ότι δεν είχε χώρο να τα δεχτεί - αυτή ήταν η αληθινή συναισθηματική δήλωση από αυτήν.
Ήταν πολύ δύσκολο γι' αυτόν να το ακούσει αυτό. Τον υποστήριξα να της το ανταποδώσει. Η απόκρισή της ήταν να σημειώσει τον θυμό, την δυσαρέσκεια και λύπη που είδε στα μάτια του. Έτσι του ζήτησα να ονομάσει τι ήταν καθένα από αυτά τα αισθήματα γι' αυτόν.
Αυτή άκουγε, αλλά μετά είπε, δεν θέλω να συνεχίσω, και νιώθω άσχημα, γιατί γνωρίζω ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο για σένα.
Ο Μπράιαν απλά κάθισε, τραβήχτηκε στον εαυτό του, και μπορούσα να δω ότι δεν ήταν διαθέσιμος. Πρότεινα να της πει ότι δεν μπορούσε να την ακούσει προς το παρόν, αλλά του ήταν δύσκολο να το κάνει ακόμη και αυτό.
Έτσι της είπα να μιλήσει σε μένα. Αυτό είναι μια τεχνική στην θεραπεία ζευγαριών - να υποστηρίζεις τον έναν, αν ο άλλος δεν είναι διαθέσιμος, οπότε η πίεση πέφτει, και το άλλο πρόσωπο μπορεί απλά να είναι μάρτυρας.
Η Ρόντα είπε ότι ήθελε να του δώσει πολύ χρόνο για να αποδεχτεί αυτή την κατάσταση, και της είπα ότι πιθανόν αυτό να μην το δεχόταν ποτέ. Την αγαπούσε, και δεν ήθελε να τα παρατήσει. Αυτό την σόκαρε λίγο.
Έτσι απέσυρα πολλά από τα αισθήματά της και προσωπικές δηλώσεις.
Μετά ο Μπράια έγινε διαθέσιμος, και του είπε ότι ένιωθε πολύ ένοχη, και ότι λυπόταν πολύ. Έκλαψαν μαζί. Αυτός ήθελε να πλησιάσει πιο κοντά, αλλά αυτή είπε - όχι, παρακαλώ κράτα την απόστασή σου.
Την ρώτησα γι' αυτό, είπε ότι δεν τον αγαπούσε πια. Προκάλεσα αυτή την δήλωση - βασιζόταν σε μια λάθος ιδέα της αγάπης παρά σε ένα αίσθημα. Της ζήτησα να το κάνει ως προσωπική δήλωση. Είπε, "έκλεισα τα συναισθήματά μου".
Αυτή ήταν μια δήλωση κλειδί, αφού μετά είναι θέμα πράξης, επιλογής και θέλησης.
Αλλά δεν ήταν ο καιρός να δουλέψουμε με αυτό - απλά η γνώση αυτού ήταν το έναυσμα για μελλοντικές πιθανότητες επιλογής.
Έτσι τον ρώτησα αν κατάλαβε τι άκουσε, και να της πει τα δικά του αισθήματα. Κατάφερε να το κάνει, και έκλαψαν και οι δυο.
Ωστόσο, κάτι είχε αλλάξει. Στην μέση του ακατόρθωτου - και ποιος ξέρει το μέλλον - είχαν καταφέρει να έχουν μια βαθιά αυθεντική επαφή. Είχαν και οι δυο φτάσει σε ένα σημείο καταπίεσης, αλλά με την υποστήριξή μου στον έναν που ήταν επί του σκάφους εκείνες τις στιγμές, μπορούσαν να συνεχίσουν, και να είναι μαζί σε αυτό το μέρος της απώλειας και της απογοήτευσης.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν άγνωστο. Αλλά το επίκεντρο του Γκέσταλτ είναι να πετύχει αυτή την βαθιά αυθεντική επαφή, αυτό γίνεται το βραχώδες υπόστρωμα μιας αληθινής σχέσης - αυτό που ξεκάθαρα έλειπε μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου