Ο Trevor ήταν σε μία σχέση με μια γυναίκα και μάλιστα της είχε προτείνει γάμο. Αλλά ακόμη δεν ήταν απόλυτα βέβαιο ότι ήταν η «σωστή». Ένιωυε πιο άνετα με την απόφαση του καθώς περάσαμε στην θεραπεία, αλλά διατηρούσε κάποιες αμφιβολίες. Ένιωθε ότι οι αξίες τους είχαν εναρμονιστεί, ότι αγαπούσε ο ένας τον άλλο και ότι θα μπορούσαν να έχουν μια καλή ζωή μαζί. Αλλά η αμφιβολία του τον υπονόμευε – Υπήρχε κάποιος εκεί έξω που θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι πιο ταιριαστός;
Συνέχισε να προσπαθεί να ξεπεράσει την αμφιβολία του – Έπεισε τον εαυτό του ότι αυτό δεν ήταν ορθολογικό, ή λογικό ή χρήσιμο. Προσπάθησε να σκεφτεί τα θετικά της. Αλλά η αμφιβολία διατηρούταν στην επιφάνεια και υπονόμευε την σχέση τους.
Έτσι στην θεραπεία κάναμε πολλές προσεγγίσεις.
Πρώτον, κοιτάξαμε το γενικό πλαίσιο- αυτό είναι το πεδίο της θεωρίας του προσανατολισμού του Gestalt. Ο πατέρας του είχε έναν δια βίου δεσμό με άλλη γυναίκα. Έτσι ο Trevor μεγάλωσε με αυτή την τριγωνοποίηση. Έτσι , όταν έφτασε να δεσμευτεί με γάμο, βρήκε τον εαυτό του να αμφιβάλει αν στην πραγματικότητα θα μπορούσε να υπάρχει «άλλη γυναίκα» εκεί έξω, η οποία θα του «έκλεβε» την προσοχή.
Τον κάλεσα να κάνει μια συνομιλία με τον πατέρα του και την ερωμένη του. Λέγοντας τους πώς η σχέση τους τον επηρέασε όσο ήταν παιδί και πως συνεχίζει να τον στοιχειώνει. Τον κάλεσα να παρατηρήσει τα συναισθήματα- Θλίψη, θυμό- καθώς τους μιλούσε.
Αυτή η συζήτηση βοήθησε να τελειώσουν οι «εκκρεμότητες» με την οικογένεια του. Προσκαλώντας τον να παρατηρήσει την εμπειρία του στο παρόν, του επέτρεψε να πάρει κάποια υποστήριξη στην θεραπεία, και να προχωρήσει η ενέργεια του στο σώμα του. Τα εκκρεμή ζητήματα αποθηκεύονται επίσης στο σώμα.
Αλλά, υπήρχε περισσότερη δουλειά για να γίνει. Έπρεπε να εργαστούμε με την πολυπλοκότητα: εμπιστοσύνη/δέσμευση και αμφιβολία/αβεβαιότητα. Ο Gestalt δουλεύει πολύ με την ένταξη των πολώσεων.
Έτσι τον κάλεσα σε ένα άλλο Gestalt πείραμα: Φαντάσου ότι μιλάμε σε έναν φίλο και είναι ένας αμφίβολος άνθρωπος – δηλαδή, εξωτερικεύει και κατέχει την φωνή της αμφιβολίας στο κεφάλι του.
Αυτό που συνέβη στην συνέχεια ήταν ενδιαφέρον. Ξεκίνησε να κάνει τα αντίθετα - λέγοντας στον φίλο ότι πρέπει στην πραγματικότητα να της έχει περισσότερη πίστη.
Το αναγνώρισα αυτό και τόνισα ότι δεν μιλούσε τώρα με «την φωνή της πίστης». Αυτό του έδωσε μια βιωματική αναγνώριση του άλλου, εναλλακτική φωνή.
Έτσι τώρα, όταν αρχίζει να ακούει την «φωνή της αμφιβολίας», θα είναι επίσης ικανός να ακούσει την «φωνή της πίστης» η οποία θα αντιμετωπίσει την υπονόμευση του αντίκτυπου της αμφιβολίας.
Αυτό επιτεύχθηκε, όχι δίνοντας του συμβουλές του τι να κάνει αλλά μέσω της δημιουργίας συνθηκών για μια νέα εμπειρία: αυτή είναι η έμφαση στη θεωρία Gestalt.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου