Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014
Case #75 - πρέπει της απόρριψης
Η Brigitte αποκάλυψε μια σύγκρουση που είχε με τον εδώ και 18 χρόνια άντρα της. Αυτή ήθελε οι γονείς τις να μείνουν μαζί τους, ενώ αυτός όχι.
Έτσι τους την προσκάλεσα στον κλασσικό διάλογου της μεθόδου Gestalt, χρησιμοποιώντας δύο μαξιλάρια, ένα για αυτήν και ένα για τον σύζυγό της.
Στο μάθημα της 'συζήτησης' αυτή έκανε δύο δηλώσεις. Η πρώτη ήταν οτι αισθανόταν ένοχη που βρίσκονται σε μία τόσο ευτυχισμένη οικογενειακή κατάσταση, χωρίς όμως του γονείς τους εκεί. Η δεύτερη ήταν οτι θα έπρεπε να λαμβάνουν υπόψιν τις ανάγκες των γονιών.
Ασχολήθηκα με την ενοχή – καθώς είναι ένα 'πρέπει' μεταμφιεσμένο. Είναι σίγουρο οτι αυτό το 'πρέπει΄ σήμαινε ' δεν πρέπει να είμαι πιο ευτυχισμένη από τους γονείς μου'.
Έτσι τις ζήτησα να αφήσει το πρέπει πάνω στο μαξιλάρι, και η συζήτηση άρχισε. Το πρέπει της έκανε κύρηγμα σχετικά με το να είναι καλή απέναντι στους γονείς της. Η απάντηση της ήταν οργισμένη – μη μου λες πώς να ζήσω
Της ζήτησα πάει μπρός και πίσω στην συνομιλία. Απο την μία, κατα κάποιο τρόπο κατέρευσε – είπε εντάξει στο πρέπει. Όμως αυτό δεν ήταν μια πραγματική συνθηκολόγηση, και αφού το αναγνωρίσαμε την παρότρυνα να συνεχίσει.
Τότε της ήρθε μια αναλαμπή – όταν ήταν 5 και η μητέρα της την τάιζε, της είπε οτι μία μέρα θα με φροντίζεις εσύ όταν θα είσαι μεγαλύτερη.
Έτσι της ζήτησα να μιλήσει στην δήλωση της μητέρας της, αλλα από την σημερινή της θέση σαν μία γυναίκα 43 ετών. Είπε – είμαι η κόρη σου. Όχι η μητέρα σου. Δεν πρέπει να σε φροντίζω εγώ, αυτό δεν έιναι εντελώς σωστό.
Ήταν ξεκάθαρη σε αυτό. Κάτι καταστάλαξε μέσα της, αυτό που ονομάζουμε 'integration' – όταν η ενόραση μαζί με μία σωματική εμπειρία και μία αλλαγή στην ενέργεια έρχονται όλα μαζί σε ένα.
Αυτό έκανε πιο ξεκάθαρο το 'πρέπει' με έναν τρόπο που οδήγει σε αυτό που λέμε 'πέψη' – κατα το οποίο κρατάμε τα θρεπτικά στοιχεία και αφήνουμε τα υπόλοιπα.
Τα 'πρέπει' είναι απόψεις που δε χωνεύονται εύκολα τις οποίες κουβαλάμε μαζί μας από την κοινωνία αλλά ή τους γονείς. Μπορεί να έχουν βάση αλήθειας και αξία, αλλά χρειάζονται διεργασίες ώστε να βρούμε ποιές ταιριάζουν στο κάθε άτομο. Αλλιώς, συνεχίζουν να μας κυβερνούν – συνειδητά και ασυνείδητα με τυρρανικό τρόπο. Δεν ακούμε πια τα μηνύματα εξωτερικά – αλλά τα έχουμε εσωτερικεύσει.
Έτσι στη μέθοδο Gestalt τα επανεξετάζουμε ώστε να τα φέρουμε στην επιφάνεια.
Έτσι τους την προσκάλεσα στον κλασσικό διάλογου της μεθόδου Gestalt, χρησιμοποιώντας δύο μαξιλάρια, ένα για αυτήν και ένα για τον σύζυγό της.
Στο μάθημα της 'συζήτησης' αυτή έκανε δύο δηλώσεις. Η πρώτη ήταν οτι αισθανόταν ένοχη που βρίσκονται σε μία τόσο ευτυχισμένη οικογενειακή κατάσταση, χωρίς όμως του γονείς τους εκεί. Η δεύτερη ήταν οτι θα έπρεπε να λαμβάνουν υπόψιν τις ανάγκες των γονιών.
Ασχολήθηκα με την ενοχή – καθώς είναι ένα 'πρέπει' μεταμφιεσμένο. Είναι σίγουρο οτι αυτό το 'πρέπει΄ σήμαινε ' δεν πρέπει να είμαι πιο ευτυχισμένη από τους γονείς μου'.
Έτσι τις ζήτησα να αφήσει το πρέπει πάνω στο μαξιλάρι, και η συζήτηση άρχισε. Το πρέπει της έκανε κύρηγμα σχετικά με το να είναι καλή απέναντι στους γονείς της. Η απάντηση της ήταν οργισμένη – μη μου λες πώς να ζήσω
Της ζήτησα πάει μπρός και πίσω στην συνομιλία. Απο την μία, κατα κάποιο τρόπο κατέρευσε – είπε εντάξει στο πρέπει. Όμως αυτό δεν ήταν μια πραγματική συνθηκολόγηση, και αφού το αναγνωρίσαμε την παρότρυνα να συνεχίσει.
Τότε της ήρθε μια αναλαμπή – όταν ήταν 5 και η μητέρα της την τάιζε, της είπε οτι μία μέρα θα με φροντίζεις εσύ όταν θα είσαι μεγαλύτερη.
Έτσι της ζήτησα να μιλήσει στην δήλωση της μητέρας της, αλλα από την σημερινή της θέση σαν μία γυναίκα 43 ετών. Είπε – είμαι η κόρη σου. Όχι η μητέρα σου. Δεν πρέπει να σε φροντίζω εγώ, αυτό δεν έιναι εντελώς σωστό.
Ήταν ξεκάθαρη σε αυτό. Κάτι καταστάλαξε μέσα της, αυτό που ονομάζουμε 'integration' – όταν η ενόραση μαζί με μία σωματική εμπειρία και μία αλλαγή στην ενέργεια έρχονται όλα μαζί σε ένα.
Αυτό έκανε πιο ξεκάθαρο το 'πρέπει' με έναν τρόπο που οδήγει σε αυτό που λέμε 'πέψη' – κατα το οποίο κρατάμε τα θρεπτικά στοιχεία και αφήνουμε τα υπόλοιπα.
Τα 'πρέπει' είναι απόψεις που δε χωνεύονται εύκολα τις οποίες κουβαλάμε μαζί μας από την κοινωνία αλλά ή τους γονείς. Μπορεί να έχουν βάση αλήθειας και αξία, αλλά χρειάζονται διεργασίες ώστε να βρούμε ποιές ταιριάζουν στο κάθε άτομο. Αλλιώς, συνεχίζουν να μας κυβερνούν – συνειδητά και ασυνείδητα με τυρρανικό τρόπο. Δεν ακούμε πια τα μηνύματα εξωτερικά – αλλά τα έχουμε εσωτερικεύσει.
Έτσι στη μέθοδο Gestalt τα επανεξετάζουμε ώστε να τα φέρουμε στην επιφάνεια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου