Case #22 - Ένας λύκος στην πόρτα

Ο Ματ ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του μαθαίνοντας για τον εαυτό του, κάνοντας μαθήματα, διαβάζοντας βιβλία αυτοβοήθειας, και την οικοδομώντας την θετική δυναμική του.
Πρόσφατα χώρισε, η ζωή του είχε πάρει μια νέα τροπή, με μια νέα σχέση. Η προηγούμενη σύζυγός του ήταν πολύ κριτική, ιδιαίτερα των οικονομικών του και της εργασιακής ζωής του. Αν και ήταν επιτυχής, και είχε μια πολύ κοινωνική συνείδηση ​​των επιχειρήσεων, δεν ήταν πλούσιος. Του είχε πάντα επιτεθεί για την έλλειψη του τι αυτή θεωρούσε οικονομική επιτυχία.
Ήρθε σε μένα αφού βίωσε μια κρίση πανικού στο χώρο εργασίας του. Είχε «παραλύσει» για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.
Η ενεργοποίηση φαίνεται να είναι μια συνομιλία που είχε το πρωί με την πρώην σύζυγό του, η οποία απαίτησε να αφήσει τα πρωινά σχέδιά του και να πάει να πάρει το γιο τους, επειδή το αυτοκίνητό της χρειάζεται να πάει στο συνεργείο. Όπως συνηθίζεται στην επικοινωνία της μαζί του, ήταν σκληρή, κατηγορηματική και κριτική.
Ωστόσο, μια σειρά από άλλα γεγονότα είχαν επίσης συμβεί πρόσφατα - έχασε ένα μεγάλο συμβόλαιο που ανέμενε, ένας μεγάλος αριθμός λογαριασμών είχαν καθυστερήσει να πληρωθούν, έκανε πολλά θετικά πράγματα, συμπεριλαμβανομένου του γραψίματος ενός βιβλίου, να χτίσει την καριέρα του, αλλά κανένας από αυτούς δεν πλήρωνε αμέσως, μια προηγούμενη κοινή επιχείρηση με τον εταίρο να τον μηνύει, και, τέλος, κοίταξε στον τραπεζικό λογαριασμό και υπήρχαν μόνο 100 δολάρια εκεί.
Τον ρώτησα πώς ένιωθε, λεγοντάς μου για όλα αυτά. Συνέχισε να ανταποκρίνεται με τις ιδέες του σχετικά με το τι συνέβαινε, να διηγείται διάφορες ιστορίες ... αλλά τον διέκοψα, και τον κατεύθυνα να αναφέρει την σωματική εμπειρία του.
Είπε ότι στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια της επίθεσης πανικού, ολόκληρο το σώμα του το είχε νιώσει σε ένα ζουρλομανδύα. Τώρα, ένιωθε ευάλωτος, φοβισμένος, ιδιαίτερα στο στήθος.
Του ζήτησα να επικεντρωθεί σε αυτά τα συναισθήματα ... πρόσεξε τη θερμότητα, και ένα στρώμα του φόβου. Είπε ότι ήταν σαν ένας ξένος εισβολέας.
Στη συνέχεια έδωσε την αναλογία του πατέρα του, που συνήθιζε να του δίνει - τον λύκο στην πόρτα.
Κανονικά, όταν η εμπιστοσύνη του ήταν πάνω, ήταν εντάξει για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις. Αλλά τώρα, όταν άφησε την εμπιστοσύνη του, ο λύκος θα είναι σε θέση να τον πάρει.
Πρότεινα ότι ο λύκος δεν ήταν μόνο στην πόρτα, αλλά σαν να στέκεται από πάνω του.
Γι' αυτό και τον κάλεσα να φανταστεί ότι ο λύκος ήταν από πάνω του. Είπε «το σάλιο του στάζει πάνω μου». Έτσι του είπα να νιώσει τον εαυτό του ότι καρφώθηκε κάτω, και να ακούσει το λαχάνιασμα του λύκου, και να νιώσει το σάλιο του να στάζει στο πρόσωπό του. Τον οδήγησα να αναπνέει πλήρως, να νιώθει τον φόβο σε όλο το σώμα του, και να παραμείνει στο παρόν. Του είπα ότι θα ένιωθε ένα τεράστιο ποσό ενέργειας στο σώμα του, και ότι αν έχει πάρα πολύ σε οποιοδήποτε σημείο, θα μπορούσε να σταματήσει τη διαδικασία.
Το έκανε και όλο του το σώμα ξέσπασε σε σπασμούς. Μετά από λίγο χρόνο άνοιξε τα μάτια του, και ανέφερε, ότι ήταν έκπληκτος που ένιωθε τόση ενέργεια στο σώμα του.
Μετά τον κάλεσα να φανταστεί ότι είναι ο λύκος, που στέκεται μπροστά στον Ματ, και του πέφτουν τα σάλια. Του ζήτησα να μιλήσει στον Ματ, και να του δώσει κάποια μηνύματα.
Μετά από λίγο χρόνο άνοιξε τα μάτια του. Όλες του οι λάμπες έσβησαν. Είπε "είναι πράγματι ένας σοφός λύκος".
Κατάλαβε ότι είχε αναγνωριστεί ως πρόβατο, και από εκείνη την θέση, ήταν αδύναμος, αρνητικός, ευάλωτος και η εμπιστοσύνη του αναποφάσιστη. Ο λύκος ήταν ο αποκηρυγμένος εαυτός του, γεμάτος δύναμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, προσωπικά και επαγγελματικά.
Σε αυτή την διαδικασία, χρησιμοποίησα την ταυτοποίηση, και ειδικά ξεκινώντας με τα στοιχεία που η σωματική εμπειρία παρείχε. Ακολούθησα έναν σύνδεσμο "εισβολέων" αφού ήταν ξεκάθαρα κάτι περισσότερο από μια χειροπιαστή απειλή, παρέλυσε από τον φόβο - μια πολύ άμεση εμπειρία τουφ φόβου.
Έτσι με τον τρόπο του Γκέσταλτ, μπαίνουμε μέσα στην εμπειρία του κινδύνου, αλλά με την επαρκή υποστήριξη. Έπειτα προχωράμε στην άλλη πόλωση - να είμαστε οι επικίνδυνοι, που οδηγεί σε ίαση της διαίρεσης.

Case #21 - Άγρια γυναίκα

Η Σίνθια είχε πρόσφατα χωρίσει από τον 3ο σύζυγό της. Ήταν μαζί για 20 χρόνια. Ήθελε να δουλέψει με ένα όνειρο.
Την οδήγησα να το πει στο παρόν, σα να συνέβαινε τώρα, λέξη προς λέξη.
Είπε:
Με έχει πάρει ο ύπνος στον καναπέ. Έρχεται και με αγκαλιάζει και με φιλάει. Μου λέει ότι μόλις είχε αγοράσει ένα νέο σπίτι, το πήρε φτηνά, με μεγάλο υπόστεγο. Έχει καινούρια κρεβατοκάμαρα και μπάνιο.
Περπατάμε προς το σπίτι μου και είναι ένα αγόρι που παίρνει ένα μεγάλο κομμάτι από ένα δοκάρι, και το ρίχνει προς το παράθυρο. Τώρα ο Τζον(σύζυγος) έρχεται και το τηλέφωνό του χτυπά, λέει ότι πρέπει να μιλήσει ιδιωτικά, οπότε καταλαβαίνω ότι έχει νέα φιλενάδα.
Μετά της ζήτησα να παίξουμε κάποιους από τους ρόλους και να περιγράψει τον εαυτό της σε καθέναν από αυτούς.
Πρώτα ήταν το Σπίτι - είπε "Είμαι νέο, ευήλιο, καλής ποιότητας, πολύ καλύτερο από το παλιό σπίτι. Ευτυχισμένο, μεγάλο, ευρύχωρο."
Μετά τον Τζον - "Είμαι ευτυχισμένος, θέλω το σπίτι, είναι θαύμα να το αγοράσω, είμαι δυνατός, δυναμικός, το παλιό σπίτι δεν έχει αξία, πρέπει να δείξω ότι είναι σπασμένο, να κάνω ένα μεγάλο θόρυβο."
Μετά το αγόρι - που ήταν 13 στο όνειρο - "Είμαι άτακτος, δυνατός."
Μετά τη νέα φιλενάδα - "Είμαι ενδιαφέρουσα, περίεργη."
Όλο αυτό πήρε κάποια καθοδήγηση, αφού η Σίνθια ήθελε να μου λέει τις εξηγήσεις της για το τι σήμαινε κάθε στοιχείο. Αλλά στον Γκέσταλτ ψάχνουμε για την άμεση εμπειρία παρά για προκατασκευασμένες αποφάσεις ή ενώσεις. Έτσι συνέχισα να την κατευθύνω πίσω στην αναγνώριση με κάθε στοιχείο, και να της ονοματίζω τα αισθήματά της παρά τις σκέψεις της.
Την ρώτησα τι αντιστεκόταν περισσότερο - το αγόρι. Παιχνιδιάρικο, εκτός χαρακτήρα.
Έτσι μετά το συσχέτισα με την τωρινή της ζωή - τι θα ήταν αυτό που θα ήταν εκτός χαρακτήρα;
Η Σίνθια είπε - να μείνεις έξω όλη νύχτα, να έχεις μια γιορτή φωτιάς, ένα πάρτι στην παραλία κάτω από το φεγγάρι, μετά να κοιμηθείς στην παραλία.
Είπε ότι θα ήθελε να φέρει τον Τζον, αλλά "δεν του αρέσει να βλέπει την άγρια γυναίκα μέσα μου...έτσι έμαθα να το καταλαγιάζω...δεν μπορεί να ελέγξει την προσδοκία που νιώθει να είναι ένας σίγουρος τρόπος".
Εξήγησε ότι προσπάθησε να τον πάρει για να έρθει στο ροκ εν ρολ χορό μαζί της για πολλά χρόνια, αλλά τελικά εγκατέλειψε.
Πρότεινα να σταματήσει να βάζει τον εαυτό της σε αναμονή, και να πηγαίνει στα μαθήματα χορού μόνη της.
Στη συνέχεια της ζητήσω να φανταστεί να λέει κάτι άγριο στον Τζον, κάτι εκτός χαρακτήρα. Θα έπαιζα το ρόλο του Τζον, και θα μπορούσε να το πει σε μένα άμεσα.
- Εκείνη θα του έλεγε ότι ήθελε και οι δυο τους να παραιτηθούν από την εργασία τους, να πάρουν ένα γιοτ, και να πλέουν στις θάλασσες, όπου τα ρεύματα τους πήγαιναν, αυτή θα μαγείρευε και θα μπορούσαν να γράψουν ποίηση μαζί.
Της ζήτησα τότε να πει κάτι ισχυρότερο σε αυτόν, αυτή τη φορά, κάτι πιο προκλητικό.
-Του είπε ότι ήταν κουρασμένη με τα ναρκωτικά που αυτός έπαιρνε, και ήταν θυμωμένη για τα τελευταία χρόνια που ξόδεψε, να τον περιμένει να κάνει κάτι το διαφορετικό. Δεν θα δεχόταν άλλες υποσχέσεις, μόνο πράξεις.
Της έδωσα αναπληροφόρηση για την διαδικασία της - ήταν πολύ ξεκάθαρη, προσγειωμένη, και στην μη-αμυντική θέση μου ως Τζον (κάτι το οποίο φυσιολογικά θα έβρισκε δύσκολο), πόσο πολύ εκτιμούσα την αμεσότητά της.
Την κάλεσα να είναι ακόμη πιο δυνατή, σκληρότερη, πιο άγρια.
Έκανε κάποιες ακόμη δηλώσεις για τον εαυτό της, τα όριά της.
Πάλι της έδωσα αναπληροφόρηση.
Ένιωσε πολύ δυναμωμένη.
Στον Γκέσταλτ σχεδιάζουμε πειράματα για να εξερευνήσουμε τις φιγούρες που ξεπροβάλλουν. Εδώ υπήρχαν πολλές φιγούρες στο όνειρο, αλλά πήγαμε με αυτό που είχε την πιο πολύ ενέργεια γι' αυτή - να κάνουμε κάτι αχαρακτήριστο.
Αυτό μεταφράστηκε ως να είναι άγρια, δυνατή και να βάζει τον εαυτό της μπροστά, μαζί θετικά και αρνητικά.
Συμμετείχα στο πείραμα παίζοντας τον σύντροφό της και δίνοντας της αναπληροφόρηση. Αυτό την βοήθησε να το κάνει πιο αληθινό γι΄αυτή και επίσης δημιούργησε μια αίσθηση ασφάλειας του να δοκιμάσει ένα νέο τρόπο να υπάρχει.
Ο Γκέσταλτ είναι για να προσπαθείς κάτι διαφορετικό, με υποστήριξη, επικεντρώνοντας στα θέματα κλειδιά που ξεπροβάλλουν στην επίγνωση - τα όνειρα είναι πολύ καλά για να έχεις πρόσβαση σε τέτοια θέματα.

Case #20 - Το παγωμένο καπάκι

Η Τζέιν προκλήθηκε από το μοίρασμα στην ομάδα. Ήρθε και έτρεμε. Δεν ήθελε να μιλήσει σχετικά με το περιεχόμενο, το οποίο ήταν μια χαρά. Εμείς απλά εργαστήκαμε με την ενέργεια. Της ζήτησα να περιγράψει την εμπειρία της. Μίλησε για το ότι ήταν παγωμένη. Τη ρώτησα για μια μεταφορά για να περιγράψει αυτό που ένιωθε. Είπε, ένα παγωμένο καπάκι. Της ζήτησα να μου δείξει πού στο σώμα αυτό ήταν - κάτω μέρος του στομάχου.
Της ζήτησα να μιλήσει σαν να ήταν το καπάκι «Είμαι ένα παγωμένο καπάκι». Το έκανε αυτό, και στη συνέχεια μίλησε για τον τρόπο που σφραγίστηκε μέχρι τα «άκρα».
Γι 'αυτό και ζήτησα να μιλήσει σα να ήταν οι άκρες. «Είμαι μια άκρη» ... και στη συνέχεια περιέγραψε άλλες πτυχές του να είναι μια άκρη.
Της ζήτησα να βάλει το ένα χέρι πάνω στο παγωμένο καπάκι όπου ήταν, και το άλλο χέρι, όπου η άκρη ήταν (από την πλευρά της). Στη συνέχεια, να αναπνεύσει σε αυτά τα μέρη. Αυτό ενέτεινε τα συναισθήματά της. Τα πόδια της άρχισαν να τρέμεουν, γι' αυτό την ενθάρρυνα.
Ένιωσε πολύ λύπη, έκλαιγε. Αλλά δεν μπορούσε να εκφράσει τίποτα.
Της ζήτησα να κουνήσει τα δάχτυλα των ποδιών της. Το βρήκε δύσκολο και μπορούσε να το κάνει μόνο στο ένα πόδι. Μετά από λίγο την στήριξα ώστε να μπορέσει να κουνήσει τα δάχτυλα και του άλλου ποδιού.
Έπειτα άρχισε να ρεύεται, πολλές φορές. Είπε ότι αυτό της ήταν οικείο.
Το ρέψιμο με σωματικούς όρους είναι τέλεια ελευθέρωση, και η αρχή της κίνησης προς την έκφραση.
Πράγματι, ένιωσε την ανοδική κατεύθυνση της ενέργειάς της, αλλά δεν υπήρχαν λέξεις πλέον. Έτσι της ενθάρρυνα την σωματική ελευθέρωση και βαθμιαία μπορούσε να βάλει κάποιες λέξεις στα αισθήματά της. Της ζήτησα να τα πει απευθείας, σαν το άτομο που την είχε πληγώσει να ήταν εκεί.
Αυτό ήταν η ολοκλήρωση πολύ πόνου που κουβαλούσε σιωπηλά για πολλά χρόνια.
Ζητώντας της να εκφράσει τα αισθήματά της σαν μεταφορά (καπάκι, άκρη), μπορούσαμε μετά να δουλέψουμε απευθείας πάνω σε αυτά. Ζητώντας της να τα κατέχει, αυτό εστίαζε την επίγνωσή της, που πριν ήταν διάχυτο και αποφυγή - φυσικά, κανείς δεν θέλει να νιώθει πόνο.
Με το να την στηρίζω να μένει με την ενέργεια και τα αισθήματα στο σώμα της, προσπεράσαμε την διαδικασία σκέψης εντελώς, και επιτρέψαμε το φυσικό ξεδίπλωμα να συμβεί. Αν μείνεις με την σωματική διαδικασία, αυτό πάντα θα συμβαίνει, αφού το σώμα πάντα θέλει να κινείται προς την θεραπεία.

Case #19 - Θέλξη και όρια

Η Ντι ήταν μια νεαρή γυναίκα που μίλησε για το φόβο της. Είπα, τι φοβάσαι; Είπε, τους άνδρες. Της ζήτησα να διευκρινίσει. Εξήγησε ότι ήθελε την προσοχή των αντρών, αλλά και ότι την φοβόταν.
Επισήμανα ότι, ως θεραπευτής και δάσκαλος, ήμουν επίσης άντρας. Είπε, ναι, αλλά δεν σας σκέφτομαι με αυτό τον τρόπο.
Στόχος μου ήταν να φέρει το θέμα στο εδώ και τώρα, και στη σχέση. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τον εαυτό μου ως ένα μέσο για τη διαδικασία που θα φέρει μεγαλύτερη συνειδητοποίηση και ανάπτυξη της εμπειρίας της σχέσης.
Γι' αυτό και απάντησα ότι το γεγονός ήταν, ήμουν ένας άντρας, έτσι θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για να παρατηρήσει τι ήταν αυτό που της έμοιαζε.
Είπε ότι ήταν τρομακτικό. Ρώτησα γιατί. Επειδή μπορεί να την έβρισκα ελκυστική.
Τι ήταν το λάθος με αυτό;
Επειδή μπορούσα να την ερωτευτώ, και μετά να δημιουργήσω μια δύσκολη κατάσταση που δεν θα ήθελε.
Έτσι την κάλεσα να μου το εκφωνήσει, απευθείας "Δεν θέλω να με ερωτευτείς, δεν είμαι διαθεσίμη για σένα".
Ένιωσε πολύ καλύτερα θέτοντας το όριό της.
Έπειτα εμφάνισα την εμπειρία μου. Είπα - ούτε εγώ θέλω να σε ερωτευτώ. Σε βρίσκω ελκυστική και αυτό το γεγονός μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στα όριά σου και ανάμεσα στα δικά μου.
Έπειτα είχαμε μια κουβέντα όπου έκανα κάποιες δηλώσεις για το πως ήταν για μένα να την βρίσκω ελκυστική, και πως ήταν αυτό γι' αυτήν. Ήταν στην άκρη του θέματός της - ζητώντας προσοχή, αλλά φοβισμένη γι' αυτήν.
Έτσι εξευρενώντας το με ασφαλές τρόπο, μπορούσε να έχει την εμπειρία να είναι καλά, να μπορεί να καθορίσει τα όριά της και να τα εκθέσει, και να αντιμετωπίζει με θέλξη χωρίς αυτό να γίνεται πάρα πολύ.
Ένιωσε αμηχανία σε πολλά σημεία σε αυτή τη συζήτηση, και γι' αυτό μετατόπισα την εστίαση πίσω στον εαυτό μου και την εμπειρία μου. Μοιράστηκα ότι δεν είχα βρει το όλο θέμα να είναι πολύ εύκολο, είτε - είναι κάτι που ήθελα να σπρώξω προς τα έξω από την επίγνωσή μου κατά καιρούς. Γι' αυτό ήταν καλό να είναι σε θέση να το ονομάσω το ένα με το άλλο, και απλά να βιώσω τη σύνδεση του ότι στην παρούσα στιγμή, χωρίς φόβους του να γυρίζει εκτός ελέγχου.
Αυτό ήταν μια νέα εμπειρία γι' αυτήν με πολλούς τρόπους, και της έδωσε την εμπιστοσύνη ότι μπορούσε να θέσει τα όρια, να μιλήσει για το θέμα, και να γνωρίζει του τι μπορούμε να αποκαλούμε ερωτική άποψη της σχέσης, χωρίς αυτό να γίνεται προβληματικό.
Ο Γκέσταλτ δίνει έμφαση στην αυθεντικότητα και αυτό χρησιμοποιείται στην διαδικασία να εξυψώσει την επίγνωση και να το φέρει μέσα στην σχέση.

Case #18 - Οι μικρές διακοπές

Η Τρούντι ζούσε με τη θεία και τονο θείο της. Ο θείος θεωρούσε το ενδιαφέρον της στην ψυχολογία να είναι επιπόλαιο, την πίεζε για να πάρει μια δουλειά, επέκρινε τα χρήματα που δαπανώνται για εργαστήρια όπως αυτό, και της είπε ότι έπρεπε να παντρευτεί σύντομα, είναι 26.
Όταν ρωτήθηκε για το τι ένιωσε στο σώμα της, ανέφερε πόνο στους ώμους της.
Σωματικά, αυτό είναι γενικά συνδεδεμένο με ένα από τα πιο αναπτυγμένα αίσθημα ευθύνης.
Και αρκετά βέβαια, πίεσε τον εαυτό της σε μεγάλο βαθμό για τα θέματα αυτά. Να πάρει μια θέση εργασίας, το είδος της εργασίας, κλπ. την ρώτησα τι ήθελε να κάνει - θεραπεία. Αλλά ένιώθε ότι χρειαζόταν πρακτική, και η εμπειρία ζωής πριν από αυτή θα είναι έτοιμη. Ρώτησα πότε αυτό θα είναι - «όταν θα είμαι μεγαλύτερη», απάντησε εκείνη.
Στον Gestalt δίνουμε πάντα έμφαση σε λεπτομέρειες, έτσι ρώτησα, πόσο χρονών; 80 ήταν η απάντησή της.
Έτσι, ρώτησα τι είδους δουλειά θα ήθελε να κάνει μεταξύ του τώρα και του τότε. Βρήκε ότι είναι δύσκολο να σκεφτούμε καθαρά για όλα αυτά, λόγω της πίεσης που ένιωθε.
Γι 'αυτό και την κάλεσα να «κάνει ένα διάλειμμα» από την πίεση, και να έχει ένα μικρό διάστημα διακοπές για 1 λεπτό. Απλά να είναι παρούσα μαζί μου σε αυτό το διάστημα. Παρατήρησα κάτι γι 'αυτήν, κάτι που εκτίμησα. Και την κάλεσα να κάνει το ίδιο.
Αυτό την στήριξε στο εδώ και πώς, την έφερε πληρέστερα σε σχέση με μένα, παρέχοντας της μια θετική αναγνώριση (και ανέφερε ότι δεν έλαβε καμία ενθάρρυνση, μόνο πίεση από τους γονείς της), και την έφερε σε αισθητήρια συνειδητοποίηση της. Χρησιμοποιούμε αυτές τις διαδικασίες γείωσης στο Γκέσταλτ για να πάρετε τους ανθρώπους έξω από τις «ιστορίες» τους και τα σχήματα.
Αυτό που της πρότεινα εδώ, ήταν ένα πείραμα Γκέσταλτ.
Έκανε να χαλαρώσει λίγο, αλλά ήταν δύσκολο. Δεν μπορούσε να δώσει στον εαυτό της ένα μεγάλο μέρος από«διακοπές».
Έτσι, έλεγξα μαζί της, και ήρθε πάνω, βρήκε τη θέση στους ώμους της, η οποία ήταν οδυνηρή, και πιέζε με το δάχτυλό μου. Αυτό δεν ήταν ένα μασάζ, περισσότερο να φέρει την συνειδητοποίηση για το σημείο της έντασης, και η όξυνση της συνειδητοποίησης της γι 'αυτόν - που είναι τόσο συνηθισμένα σε αυτό, το βάζει στο παρασκήνιο.
Όταν απελευθερώθηκα, ήταν σε θέση να απελευθερώθει και αυτή.
Στη συνέχεια προσπαθήσαμε τις σύντομες «διακοπές» και πάλι, πριν από τη συζήτηση λίγο πιο πλήρως για την κατάσταση της δουλειά της.
Στη συνέχεια, πίσω στις «διακοπές», το οποίο βρήκε και πάλι δύσκολο.
Εξέφρασα τη λύπη μου ότι αυτό ήταν τόσο δύσκολο γι 'αυτήν, και την ανησυχία μου ότι δεν θα ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα, αν συνέχιζε να βάζει τόσο πολύ πίεση για τον εαυτό της.
Αυτό στόχευε στην συνειδητοποίηση της σχετικά με την ευρύτερη εικόνα, και τις συνέπειες της επιλογής να ζήσει με τόση πίεση. Της έδινε επίσης την προοπτική ότι αυτός ο συνήθης τρόπος ύπαρξης επρόκειτο να την πάρει κάτω από ένα κομμάτι που μπορεί να μην είναι αυτό που θα ήθελε πραγματικά να διαλέξει.
Ο Γκέσταλτ είναι τα πάντα σχετικά με την επιλογή.

Case #17 - Τέμνοντας την μπαγιάτικη ιστορία

Ο Τζέικ είχε ψυχικά προβλήματα. Είχε υποφέρει πολύ στη ζωή του. ήταν μέσα και έξω από κλινικές, ήταν μέσα στην κλίμακα της φαρμακευτικής και έκανε θεραπεία για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό που του έμοιαζε σαν ένα απίθανο φορτίο. Η αυτοεκτίμησή του ήταν χαμηλή και δεν είχε πολύ εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, ήταν πολύ ντροπαλός.
Ο ίδιος μίλησε, θέλοντας να πει την ιστορία του πόνου.
Τον διέκοψα αμέσως. Η κρίση μου ήταν ότι αυτό ήταν μιαπολύ παλιά και καλά φορεμένη ιστορία που δεν τον εξυπηρετούσε πλέον, εκτός ίσως για να πάρει ελεημοσύνη, να αισθάνεται λύπη για τον εαυτό του, ή για να δικαιολογήσει συνεχιζόμενη ταλαιπωρία του.
Του είπα ότι θα του δώσω μια κατεύθυνση, να διαφοροποιήσει το τι ήταν ευχάριστο και τι ήταν οδυνηρό. Του ζήτησα να κοιτάξει γύρω στο δωμάτιο, και να εντοπίσει ποια πρόσωπα τον έκαναν να νιώθει ευχαρίστηση στο σώμα του όταν τα κοιτούσε, σε μια κλίμακα από περισσότερη ευχαρίστηση, ή λιγότερο ευχάριστη.
Τον ρώτησα τότε να διαλέξει το πρόσωπο που ένιωθε καλύτερα όταν το κοίταζε. Επέλεξε το θεραπευτή του, ο οποίος ήταν στην ομάδα. Του ζήτησα να μου περιγράψει αυτό που ένιωθε. Ανέφερε ζεστασιά στο στήθος του. Του ζήτησα να αναπνεύσει σε αυτό το μέρος. Ο ίδιος εμφανώς χαλαρός, το πρόσωπό του μαλάκωσε.
Τότε του ζήτησα να διαλέξει το επόμενο πιο άνετο πρόσωπο στην ομάδα. Διάλεξε το νεότερο μέλος. Έτσι του ζήτησα να κάνει το ίδιο πράγμα.
Η εμπειρία του μετά την όλη διαδικασία ήταν κάτι από ειρήνη και ικανοποίηση.
Αυτό το πείραμα ετέμνε την θλιβερή ιστορία του πόνου του, και τον έφερε σε επαφή με ό,τι ήταν αναζωογόνηση, στη σχέση, στο παρόν.
Ο Γκέσταλτ εργάζεται στο εδώ και τώρα. Μπορεί να είναι χρήσιμο να μπει μέσα στην ιστορία, για χάρη της παροχής των συμφραζόμενων, ή την εμβάθυνση της κατανόησης. Αλλά μερικές ιστορίες είναι φρέσκες, χρειάζεται να ειπωθούν και να ακουστούν. Άλλες ιστορίες είναι μπαγιάτικες, χωρίς την καινοτομία, και είναι αυτοενισχυόμενες.
Όλες οι ιστορίες τελικά έφεραν στην τωρινή στιγμή, όπου είναι αυτό που έχουμε επιλογή, το επίκεντρο του Γκέσταλτ.

Case #16 - Γελαστά μάτια, φοβισμένα μάτια

Η Ίνγκιντ με κοίταξε και είπε - έχεις γελαστά μάτια.
Της είπα, καλύτερα από το να έχω φοβισμένα.
Ήθελα να βγάλω έξω την πόλωση - είναι ωραίο που αισθάνεται ασφαλής μαζί μου, αλλά αυτό γίνεται μόνο επειδή δεν έχει δει την φοβισμένη μου πλευρά. Και τι με την δικιά της φιβισμένη πλευρά. Το ενδιαφέρον μου είναι να προχωράει μπροστά μια ολοκληρωμένη σχέση, παρά να παραμένει με την υπόθεση της ασφάλειας.
Έτσι την ρώτησα πότε είχε φοβισμένα μάτια, και της μίλησα για δικές μου φορές, όταν θυμώνω, όταν πληγώνομαι.
Μίλησε για το όταν θυμώνει. Της ζήτησα ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Είπε για τον άντρα τηε που της τηλεφωνούσε, του έλεγε ότι ήταν απασχολημένη εκείνη την στιγμή και ότι δεν είχε χρόνο να του μιλήσει. Αυτός μιλύσε για αιώνες και αυτή περίμενε στο τηλέφωνο. Αυτό ήταν ένα μακροπρόθεσμο υπόδειγμα.
Έτσι της πρότεινα ένα πείραμα.
Σηκωθήκαμε αντικριστά κοιτώντας ο ένας τον άλλον, σηκώσαμε τα χέρια μας ψηλά και μετά αναπαραγάγαμε τι συνέβη με τον άντρα της, όπου έσπρωχνε το δηλωμένο όριο της. Σιγά έσπρωξα τα χέρια της πίσω, οπότε έπρεπε να κάνει βήμα πίσω ή να πέσει.
Μετά της ζήτησα να σπρώξει αυτή. Προσπάθησε να το κάνει, αλλά πολύ αδύναμα. Το κάναμε αυτό αρκετές φορές.
Την ενθάρρυνα να κρατήσει το όριό της. Τελικά συγκέντρωσε όλη την ενέργειά της και έδωσε μια μεγάλη σπρωξιά - ήταν δυνατή.
Μετά της ζήτησα να κάνει τον άντρα της και να σπρώξει τα δικά μου όρια. Αυτό ήταν πολύ για να το αντιμετωπίσει - πολύ μεγάλο βήμα να γίνει ο επιδρομέας.
Έτσι αυτή την φορά της ζήτησα να μην μου επιτρέψει να την σπρώξω εκτός ορίων της, αλλά μόνο να κρατήσει και να συναντήσει την ενέργειά μου. Ένιωθε να παραλύει στα πόδια της, και όχι πολύ δύναμη στα χέρια της. Έτσι την έκανα να φέρει την επίγνωσή της κάτω στα πόδια της. Μετά από λίγο χρόνο, της ζήτησα να κάνει ένα βήμα μπροστά και εγώ έκανα πίσω. Τελικά έβαλε όλο της το σώμα να συμμετέχει και εγώ μπορούσα να σπρώξω πίσω λίγο δυνατά, αφού χρησιμοποιούσε όλη την δύναμή της.
Ήταν σαν μια πολύ δυνατή συνάντηση.
Αυτό ήταν ένα δυναμικό πείραμα, όπου παρά να μιλάμε για την κατάσταση, το φέραμε στο εδώ και με ποιο τρόπο και μεταξύ μας. Συμμετέχοντας και εγώ μπορούσα να νιώσω ακριβώς τι γινόταν στην σχέση και να την υποστηρίξω να κινηθεί από την κρυάδα και την αδυναμία της, στην πληρότητά της.

Case #15 - Η περίπτωση του Γουάνγκ, αδύναμη αντίληψη και η ριπή

Ο Γουάνγκ ήταν ένας έξυπνος νεαρός άντρας. Ήθελα να επιδείξω την φαινομενική προσέγγιση. Έτσι ξεκίνησα παρατηρώντας το μπλουζάκι τρου - ένα βαρετό καφέ.
Είπε ότι το διάλεξε γιατί έχει αχρωματοψία και του φαίνεται για πράσινο.
Πραγματικά χρησιμοποίησε την λέξη αδύναμος σε σχέση με την αντίληψη του χρώματος.
Έπειτα συνέχισε λέγοντας την αισθητήρια και διαπροσωπική αντίληψή του που γενικά είναι αδύναμη. Αυτό οδηγεί σε προβλήματα με την κοπέλα του.
Έφερα μέσα τον εαυτό μου και μίλησα για τις δικές μου αδύναμες οξυδερκείς ικανότητες.
Αυτή η προσωπική αποκάλυψη από μέρους μου παρέχει έδαφος σε αυτόν για να ανοιχτεί περισσότερο.
Ήθελε να μάθει πως να το αλλά ξει ή να το διορθώσει.
Του εξήγησα από μια άποψη του Γκέσταλτ ότι δεν ενδιαφερόμαστε για διορθώσεις, αλλά με το τι είναι πραγματικά, να καταλάβουμε τις δυνάμεις και τα όρια του στυλ κάθε ατόμου. Και μετά ίσως να επεκτείνουμε την σειρά των πιθανοτήτων.
Έτσι ζήτησα για ένα συγκεκριμένο παράδειγμα όπου το στυλ του λειτουργεί γι' αυτόν. Θα έλεγε κάτι γι' αυτό, μετά να πει "αλλά"...Έτσι τον σταμάτησα στο σημείο της αυτοεκτίμησης, και μετά μοιράστηκα τα δικά μου παραδείγματα αξιολογώντας που αυτό λειτουργεί για μένα.
Ο τρόπος του Γκέσταλτ συχνά οδηγεί με τον εαυτό του θεραπευτή, παρέχοντας ένα παράδειγμα.
Μετά τον ρώτησα για τα όρια. Μου έδωσε μια γενική απάντηση, οπότε του ζήτησα ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Στον Γκέσταλτ πάντα θέλουμε να βασίζουμε τα θέματα σε συγκεκριμένους όρους, ώστε να μπορούμε να δουλεύουμε με αυτούς.
Έδωσε το παράδειγμα όπου η κοπέλα του θέλει εκτίμηση και μαλακά λόγια και νιώθει ότι τα έχει ήδη δώσει αυτά, οπότε είναι ανθεκτικός. Το βρίσκει δύσκολο να πάρει πραγματικά αυτό που αυτή νιώθει.
Μετά συνέστησα την παρατήρησή μου στο τρεμοπαίξιμο των ματιών του. Ήταν λίγο ασυνήθιστο - συχνά σύνηθες, και μερικές φορές αξιοσημείωτο.
Είχε λίγη γνώση ότι το έκανε αυτό, αλλά η πρόσκλησή μου να είναι ενήμερος για την εμπειρία του όταν τρεμοπαίζει τα μάτια του έφερε κενό. Έτσι τον κάλεσα να κοιτάξει μερικούς ανθρώπους στην ομάδα και να παρατηρήσει τι συνέβαινε με το τρεμόπαιγμα των ματιών του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο - κινήθηκε γρήγορα και δεν παρατήρησε πραγματικά.
Έτσι του ζήτησα να με κοιτάξει και να παρατηρήσει. Άρχισε να κάνει αυτοαξιολογήσεις αμέσως, αλλά του ζήτησα μόνο να παρατηρήσει τον εαυτό του και την εμπειρία του σαν κάμερα.
Αυτό ήταν δύσκολο γι' αυτόν, και δεν είχε πολύ επίγνωση. Αλλά σε ένα σημείο έκανε ένα μεγάλο αργό τρεμόπαίξιμο και τον ρώτησα τι συνέβη ακριβώς εκείνη την στιγμή.
Είπε ότι απέφευγε την επαφή.
Στον Γκέσταλτ παρατηρούμε φαινόμενα και ειδικά συνδέσεις, όπου τα πράγματα αλλάζουν και διερευνούμε την εμπειρία σε αυτό το σημείο.
Συζητήσαμε την αποφυγή και έδωσα ένα δικό μου παράδειγμα κατά την διάρκεια μιας επίσκεψης με τον πατέρα μου. Πάλι η δική μου αποκάλυψη φέρνει το έδαφος για περεταίρω επαφή.
Αντίδρασε με κάποιο συναίσθημα - έχει και αυτός δυσκολίες στο να επικοινωνήσει με τον πατέρα του.
Δεν είχαμε χρόνο να ασχοληθούμε με αυτό, αλλά σημειώθηκε για περαιτέρω εργασία.
Υπήρχαν πολλά να καλύψουμε, οπότε τελειώσαμε την συνεδρία.
Έμεινε με ένα συγκεκριμένο μέρος να εξασκήσει την επίγνωσή του, αφού ήταν μόνο στην αρχή που το έκανε αυτό. Ήταν έξυπνος, και πάντα σκεφτόταν, οπότε το τρεμοπαίξιμο των ματιών του έδινε ένα σωματικό σημάδι που μπορούσε να τον βοηθήσει να έρθει σε επαφή με τα αισθήματά του, ειδικά παρατηρώντας όταν τα πράγματα ξέφευγαν.
Η ικανότητά του να συντονιστεί με άλλους δεν μπορούσε να δουλευτεί μέχρι η ικανότητά του να συντονιστεί με τον εαυτό του να αναπτυχθεί αρχικά. Και αυτή η αδύναμη αντιληπτική λογική του ήταν σε μερικό βαθμό δυνητικά ελεγχόμενη - όπως διέκοπτε τον εαυτό του με το τρεμοπαίξιμο των ματιών του.